Een niet-reanimatieverklaring kan onderdeel zijn van een ACP-gesprek en -dossier. Maar hoe zorg je er als zorgverlener en patiënt voor dat deze wens bij iedereen bekend is? Hoe voorkom je ongewenst reanimeren en het voor niets uitrukken van ambulances?
Patricia Seij, huisarts bij praktijk De Groenendijk in Kloosterzande adviseert om deze verklaring bij mensen thuis en bij de huisartsenpost te leggen.
Patricia voert vooral veel ACP-gesprekken met ouderen die in een verzorgingstehuis wonen, maar ook met gezonde mensen. Ze benadrukt hoe belangrijk het is om uit te leggen wanneer een reanimatie plaatsvindt en wanneer deze zinvol is. “Niet iedereen kent het verschil tussen een hartinfarct en een hartstilstand. Daarom leg ik uit dat reanimatie alleen plaatsvindt bij een hartstilstand en dus niets zegt over wel of niet handelen bij een hartinfarct. En dat als je een hartstilstand hebt, je dood bent en zorgverleners jou met behulp van reanimatie proberen terug te halen. Ook geef ik inzicht in de kans dat je goed uit een reanimatie komt.” Daarnaast vertelt ze patiënten altijd dat artsen ook mogen beslissen om niet te reanimeren.
Dossier delen met huisartsenpost
“ACP-verslagen slaan wij op in ons HIS. De wens om wel of niet gereanimeerd te worden, wil ik altijd op schrift in de woning hebben liggen. Maar waar mensen dit in de praktijk neerleggen, weet ik eigenlijk niet.” Ze adviseert huisartsen om de wens om niet gereanimeerd te worden ook vast te leggen in het dossier van de patiënt. “Er is geen handtekening nodig om de niet-reanimatiewens officieel te maken. En als mensen er toestemming voor geven, dan kan bijvoorbeeld ook de huisartsenpost hun dossier inzien via LSP. Daarmee kunnen patiënten andere zorgverleners inzage geven in het HIS waarmee wij werken.”
Geef 112 inzicht in niet-reanimatieverklaringen
Ze adviseert patiënten om hun wensen te delen met familie of andere naasten. “Het helpt naasten om te weten dat iemand een niet-reanimatieverklaring heeft. Ik hoorde dat laatst terug van een weduwe. Ze vond het heel prettig dat ze naast haar man kon blijven zitten toen hij een hartstilstand kreeg en ze geen ambulance hoefde te bellen. Dit afscheid gaf haar veel rust.”
Maar zo gaat het niet altijd. “Soms is er familie aanwezig die niet op de hoogte is van de niet-reanimatie-wens. Als er dan een ambulance arriveert bij een persoon met een hartstilstand is de taak van de hulpverleners om direct te handelen. Er is dan geen tijd om bij de huisarts of huisartsenpost te checken of er een niet-reanimatieverklaring is.” Heeft ze hier een oplossing voor? “Het beste zou zijn als de triagist van de 112 Meldkamer de wensen van een patiënt in kan zien. En dus geen ambulance stuurt als er een niet-reanimatieverklaring is.”
