‘Bij Mijzo is de uitrol van ACP inmiddels in volle gang. Alle wijkverpleegkundigen volgen de e-learning.’ Aan het woord is Anouk van Lang, wijkverpleegkundige en ACP-ambassadeur bij Mijzo in Oosterhout.
Daar is hij weer: dossiervorming
Bij Mijzo lopen ze, bij cliënten thuis, tegen een aantal uitdagingen aan. ‘Nog niet elk gesprek over de laatste levensfase wordt vastgelegd. Terwijl dat stap één is natuurlijk. De e-learning geeft hier ook heldere instructies voor. En daarna: hoe krijgen we wat we in de thuissituatie bespreken in het dossier bij de huisarts?’ Daar lijkt een oplossing voor te zijn. ‘De huisartsen in onze regio zijn onlangs gestart met een nieuw platform: cBoards. Hier zit een tabblad ACP in. Ik ben nog aan het uitzoeken of ik de informatie hier zelf in kan verwerken of dat de huisarts de informatie die wij verzamelen erin moet stoppen. En hoe we het vervolgens up-to-date houden.’
Eén gezamenlijk gesprek
In de e-learning staat uitgelegd wat het verschil is tussen behandelwensen, -opties en -grenzen en dat het vastleggen daarvan bij huisartsen ligt. ‘Dit loopt op zich prima, maar het fijnste zou zijn om gezamenlijk een ACP-gesprek te voeren, dus met de wijkverpleging en huisarts. Als zorgverleners zijn we dan beide meteen op de hoogte en voor een cliënt is het prettig dat er maar één gesprek nodig is.’
Onlangs deden ze dat een keer. ‘Een van mijn cliënten gaf na twee ziekenhuisopnames aan geen kwaliteit van leven meer te ervaren en niet meer ingestuurd te willen worden. In dit geval was een gesprek met zowel de huisarts als ons makkelijk te regelen. In andere gevallen zal de afstemming wel iets van beiden vragen.’ Ze pleit er ook voor om de vastgelegde wensen en behandelopties elk half jaar weer even kort te bespreken. ‘Zo kunnen we het dossier actueel houden. Het zal in de praktijk best lastig zijn om door te voeren. Ik zoek naar een goede manier om dit te doen.’
Bang voor de laatste levensfase
Het thuiszorgteam waarin Anouk werkt levert veel terminale en palliatieve zorg en bestaat uit zorgverleners die het mooi vinden om in deze fase met cliënten te praten over wat ze wensen. ‘Niet iedereen noemt dit een ACP-gesprek, maar dat is het in feite wel. Maar er zijn ook teams die een beetje bang zijn voor terminale cliënten en om het gesprek aan te gaan.’
Daarom deze tips, voor hen en voor iedere andere zorgprofessional die met levenseindetrajecten te maken krijgt.
6 Tips van Anouk
- Volg de e-learning
- Draai er niet omheen, benoem dat je wilt praten over de laatste levensfase en dat het belangrijk is om hierover na te denken. Dit kan gewoon tijdens geplande zorgmomenten
- Laat cliënten het gesprek voorbereiden
- Zorg dat er ook familie of een andere naaste aanwezig is bij het geplande gesprek
- Geeft iemand aan het prima te vinden als het leven morgen ophoudt, grijp dat dan aan om een ACP-gesprek te plannen
- Benoem dat wat jullie vastleggen over de laatste levensfase niet in beton gegoten is; op elk moment, ook tijdens de terminale fase kunnen er aanpassingen gedaan worden
